Bezoek uit België

Het is bijna kerst.

Ik ben op weg naar het station om mijn dochter van de trein te halen.

Het is alweer een tijd geleden dat we elkaar gezien hebben, ik kijk er naar uit.

Tussen de drukke kerstbedrijven door vinden we vast nog wel tijd om te winkelen en bij te kletsen.

Ik heb ook nog een klusje voor haar op het programma staan.

Ik wil graag weer wat bijleren over de iphone.

De vorige keer heeft ze mij al aardig wegwijs gemaakt in iphoneland, de beginselen heb ik onder de knie.

De laatste dag van haar verblijf komen we aan de les toe.

De 300+ foto’s van mijn iphone worden naar de computer getransporteerd, weer wat geleerd.

Een van mijn applicaties heb ik een andere naam gegeven, per ongeluk.

In plaats van de oorspronkelijke naam staan er nu allemaal tekens, als een scheldkanonnade

in een stripverhaal. Ook dat wordt weer hersteld.

Terwijl we met onze telefoons in de weer zijn leer ik een hele nieuwe kant van mijn dochter kennen. Mijn, haar hele leven al, rommelige kind vindt mijn telefoon een rommeltje. Dat zal ze wel even in orde maken. Mappen worden aangemaakt en appies verplaatst. Nog geen minuut later heb ik een keurig opgeruimde telefoon.

Bij haar thuis liggen overal stapels en bergjes spullen, boeken en kleren. Daar heeft ze helemaal geen last van, ze ziet het niet eens. Maar haar telefoon…..die moet keurig opgeruimd zijn.

Het bezoek is, zoals altijd, veel te snel weer voorbij.

Het afscheid is deze keer gelukkig iets minder moeilijk. Tijdens het ordenen van mijn telefoon heeft ze het spel ‘triviant’  er op gezet.

We spelen samen een spelletje.

Ik thuis op de bank en zij in de trein op weg naar huis.