Vintage versus “ouwe meuk”
Als ik rondkijk in mijn huis zie ik een afspiegeling van wie
wij (A. en ik) zijn.
Om mij heen staan en hangen meubels, pannen, potten,
lijstjes en wat al niet meer, die voor het overgrote deel voor een zeer
schappelijke prijs zijn aangeschaft, tweedehands.
Het hele jaar door kun je ons vinden in tweedehands winkels
door het ganse land.
Daar komen in de zomer nog de onvolprezen kofferbakmarkten
bij, en natuurlijk de jaarlijkse rommelmarkten van de muziekvereniging, het
koor, de gymvereniging, en ga zo maar door.
Bovenaan ons lijstje staan de kerkrommelmarkten, hier komen
we bijna altijd heel blij vandaan.
De geloofsgemeenschap ruimt graag zijn zolder op voor de
restauratie van de kerktoren, en wij nemen dat net zo graag weer meer naar
huis, voor een appel en een ei.
Ons huis is niet zo groot en begint al aardig vol te raken.
A. heeft dan wel een serre aangebouwd maar ook die is inmiddels “aangekleed”.
Uit nood wordt een nieuwe hobby geboren.
Marktplaats is ook een favoriete plek van A., en sinds kort
heeft hij de luxere veilingsites ontdekt.
DE plek waar moderne mensen gaan winkelen voor een
authentiek interieur.
Het idee is om onze vondsten, tegen een grote winst, te
verkopen op marktplaats.
Zo hebben wij aangeschaft:
Twee schoolstoeltjes,
die veel waard leken te zijn op de luxesite, helaas kon je op marktplaats een
klas vol kopen voor een habbekrats.
Een authentiek jaren 70 keukenkrukje dat niemand wil hebben,
en een jaren 70 keuken-opklaptafel die er net niet bij past.
De tafel hebben we op straat gevonden en niet eens meer op
markplaats gezet.
De stoeltjes heeft A. verhoogd, zodat het nu “grote mensen”
stoelen zijn. (Ze zitten heerlijk).
Het krukje is een leuke plantenstandaard geworden en de
opklaptafel heb ik al een tijdje niet meer gezien.
Een beetje proppen en schuiven en alles past weer.
Komende week gaan we reorganiseren en proberen we nieuwe
ruimte te scheppen.
Dat moet voor volgende week woensdag, een zeer belangrijke
dag in onze agenda.
