Over spinnen, rotte kaasjes en noodzakelijke werkzaamheden
Het geluid is er al.
Ik doe de gordijnen open en nu zie ik het ook…..Het hoost.
Ik zucht, even kijken wat de buienradar zegt. Een diepe
zucht, het ziet er uit als een flinke bui voor de hele dag.
Nu kom ik er niet langer onder uit.
Ik kijk om me heen, het is ook echt nodig.
In iedere hoek hangen spinnenwebben, het lijkt hier wel een
spookhuis.
Na een lange zomer van genieten en lanterfanten is nu het
moment gekomen om in actie te komen.
Nog een diepe zucht en mijn verstand gaat op nul. Ik pak
borstels, dweilen, emmers en de trap en begin.
Er is geen houden meer aan.
Balancerend op de trap verjaag ik de spinnen uit hun hoeken
en gaten. Verschrikt nemen zij de benen. Enkele verstijven van schrik bij het
zien van de zwabber, die zet ik voorzichtig buiten neer.
Trap op, trap af.
Ik stop niet, ik ga door tot alles weer glanst en fris
ruikt.
Aan het eind van de middag is alles gedaan.
Ik loop van kamer naar kamer. Het regent nog steeds, maar
wat ziet het er anders uit. Veel mooier door de schone ramen.
Kasten doe ik open en weer dicht en nog een keer open en
dicht. Ik krijg geen genoeg van de opgeruimde aanblik.
Nu nog even voor de koelkast staan. Lekker koel, en zo fris,
geen vergeten stinkende Franse kaasjes meer, of stukken kool, zonde om weg te
gooien.
Ik kijk op, het is gestopt met regenen, ik zie de zon.
Gelukkig is het plaatje van internet
