Foodtruck
Wandelend door mijn
dorp spot ik er een stuk of 4.
Steeds vaker zie ik ze, en sinds dit jaar dus ook op de
jaarlijkse braderie.
Er als nieuw uitziende vintage bussen, omgetoverd tot
minirestaurantjes.
Voor de bus staat een schoolbord waarop, in een prachtig
handschrift, staat geschreven wat voor heerlijks er te krijgen is. Dat varieert
van biologische koffie met vegan taart tot eerlijke home-made hamburgers. Keuze
genoeg!
Vaak staat voor de truck nog een leuk zitje, wat houten
tafeltjes en stoelen, heel gezellig.
De bediening bestaat uit vlotte, jonge mensen. Ze dragen een
donker, of juist fel gekleurd schort en de mannen hebben meestal een baard.
Een mooi, perfect plaatje.
Och, wat lijkt me dat toch heerlijk, met mijn eigen
foodtruck reizen van festival naar festival, als een soort moderne zigeuner. Zo
droom ik een beetje weg.
Ik krijg trek, het is lunchtijd.
Hm wat zal het worden. Taart? Hamburger?
Nee, vandaag gaat mijn voorkeur uit naar iets anders. Ik
kijk rond. Aan het einde van de straat staat een lompe witte kar. Ja, dat is
vandaag de foodtruck van mijn keuze. Wat zal ik nemen? Gebakken? Gerookt? Terwijl
ik mijn keuze maak staan de twee uitbaters op leeftijd in een onverstaanbaar
dialect met elkaar te kletsen.
Op een papieren bordje neem ik mijn bestelling mee naar de
plastic statafel aan de rivier.
De zon schijnt, het water stroomt, ik heb mijn haring met
uitjes en zuur.
De dag is perfect.
