Over de grens

Er staat een bankje op mijn tuin, het is oud en van hout.

Links staat een perenboom en rechts een pruim.

Wanneer ik daar zit overzie ik mijn tuin door een lijst van peren- en pruimentakken.

Niemand kan mij zien.

De beste plek om te mijmeren en filosoferen.

Ik zit op mijn plek en zie de zonnestralen, niet langer hel en licht maar warm en oranje.

Langzaam komt het besef dat ik mij op de grens bevind.

Het hangt al een tijd in de lucht, ik voel het en ik ruik het.

Ik sta op de grens tussen weemoed en verlangen.

De grens tussen zomer en herfst.

Ik blijf er nog even,

dan neem ik de stap.