Wortels

Hier ben ik. Huis, ik ben terug gekomen.

Ik kan je niet goed zien, een nieuwe schutting belemmert het zicht naar de achterdeur.

Er is nog wel het oude ijzeren hek. En kijk, er hangt een verroest slot, ooit gebruikt door mijn vader.

Ik loop door de lanen. De beelden van mijn herinnering hebben mij niet bedrogen, alles klopt.

De groene lanen, de bomen zijn net zo hoog als toen, net zo groen.

Ik zie de grote huizen, de huizen uit mijn kindertijd. De eerste huizen die ik zag, een blauwdruk van hoe een huis moet zijn. Mijn huis is groot….en wit.

Ik zie een vogel en ken zijn naam. Geleerd van mijn moeder op deze plek.

Ik zie een vogel… Dat is een merel, zegt mijn moeder.

Ik zie een merel.

Het is tijd om te gaan.

Ik pak een takje van de grond, dat neem ik mee.

Mijn wortels laat ik hier.