Waarom ik voor 1 dag mijn profielfoto veranderde

Ik heb het nog nooit eerder gedaan.

Geen roze lintjes, zwarte randen of andere zaken.

Natuurlijk ben ik tegen kanker en voor de vrijheid, ik heb alleen nooit de behoefte gevoeld om het op die manier naar buiten te brengen.

Toen stortte er een vliegtuig neer, en, zoals altijd gebeurt, volgden er talloze berichten en foto’s op facebook. De meeste las ik niet, maar bij eentje bleef ik ‘hangen’.

Een gedicht, geschreven door een moeder.

Geen taalkundig ingewikkeld gedicht, nee, een eenvoudige opsomming van de gebeurtenissen van die dag, op rijm.

Over een moeder die haar zoon naar het vliegveld brengt.

Vochtige ogen, de zoon, die lacht en zegt “ik ga alleen maar op vakantie”.

Thuis eten op de bank, lekker makkelijk, de zoon is er nu niet.

Voor de televisie, en dan, extra nieuws……

Ik zie de moeder en ik zie mijzelf.

Ook ik heb een reislustig kind, een dochter.

Ze heeft al aardig wat heen en weer gevlogen binnen Europa voor vakantie en bijeenkomsten.

Voor mij went dit nooit.

Iedere keer weer zit ik met mijn lijstje met vluchtgegevens voor de computer.

Eerst kijken of het vliegtuig goed en op tijd vertrokken is, en later, het belangrijkste, kijken of ze veilig geland is. Meestal krijg ik al een sms van haar voor het op de computer te zien is:

Geland!!

Ze kent me.

Al is het midden in de nacht of vroeg in de ochtend. Steevast een uur voor de geplande landing word ik wakker, ik kan niet meer slapen. De computer gaat aan en ik wacht op mijn sms.

Daarna slaap ik weer als een roos.

Gisteren was een dag van nationale rouw.

Voor 1 keer heb ik mijn profielfoto veranderd.

Ik voel een groot verdriet voor alle mensen die het bevrijdende bericht niet hebben gekregen.

Geland!!

de foto komt van internet