Verschrompelingen, korsten en slijm

Ik zag laatst op de televisie een stukje van Pauw en Witteman. Te gast was Ingeborg Beugel, het onderwerp was: de overgang. Vol vuur en enthousiasme vertelde zij over verschrompelende en afstervende eierstokken. Youp van ’t Hek was er ook, hij keek een beetje bevreemd en trok een vies gezicht. Daar heeft hij een hoop commentaar op gekregen.

Ik begrijp Youp wel.

Kort daarvoor was ik bij de Etos, voor een tube tandpasta.

Het is gelukkig niet zo druk, bij de kassa heb ik maar twee mensen voor mij. De mevrouw die aan de beurt is heeft hoestdrank nodig, haar man hoest.” Wat voor hoest? Kriebel?”

 “’s Nachts”antwoordt de mevrouw.

De caissière roept een collega, om bij te springen. De mevrouw ziet dit als een aanmoediging om dieper op de zaak in te gaan. Haar man hoest niet alleen, hij heeft ook slijm. Ik wil niks weten over slijm van andere mensen en probeer, heel hard, om niet te luisteren.

Dat lukt niet. Ik hoor alles over hoesten, de kleur van het slijm en hoe vaak, bah. Ik overweeg om de winkel uit te gaan, maar inmiddels komt caissière nummer twee, ik ben bijna aan de beurt.

De dame voor mij is eerst. Ze zoekt iets tegen droge lippen.

“Korsten of kloven?”

het plaatje komt van het internet